Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010
Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΗΡΘΕ ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ..
Η Αθηνά του Αρέτσο ανακαλύφθηκε τυχαία το 1541 από κάποιους εργάτες.
Το υπέροχο άγαλμα, που εκτίθεται στο Μέγαρο Σταθάτου, ίσως και να δημιουργήθηκε σε ελληνικό εργαστήριο. Η απαράμιλλη λεπτότητα των χαρακτηριστικών της θεάς (κομψά αυτιά, περίτεχνη κόμμωση, αισθαντικά μάτια και χείλη, ακόμη και μια μικρή ρυτίδα κάτω από τα μάτια) παραπέμπει μέχρι και στο εργαστήριο του Πραξιτέλη ή σε κάποιο της Μεγάλης Ελλάδας. Πάντως, είναι του 3ου αιώνα π.Χ. και όχι ρωμαϊκό αντίγραφο, όπως είχε θεωρηθεί στην αρχή. Ανάμεσα στα στοιχεία που το μαρτυρούν, δύο αρχαία «μπαλώματα» στον χαλκό με τεχνική των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων.
Εικόνα από την περίοδο συντήρησης του αγάλματος
Ο διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης καθηγητής Νικόλαος Σταμπολίδης, παρουσίασε χθες με δικαιολογημένη περηφάνια αλλά και με τρυφερότητα και συγκίνηση το άγαλμα της Αθηνάς του Αρέτσο.
Ανακαλύφθηκε τυχαία το 1541 στο Αρέτσο της Ιταλίας από κάποιους εργάτες, στόλισε τη βιβλιοθήκη ενός Μέδικου και μετά την Πινακοθήκη των Ουφίτσι στη Φλωρεντία, από όπου και μας το δάνεισαν με έξοδα του ιταλικού κράτους.
Η πανέμορφη παρθένος με τα κόκκινα χείλη (από καθαρό χαλκό) είχε συμπληρωθεί από αναγεννησιακούς τεχνίτες που την έκαναν άκαμπτη. Την τρύπησαν, μάλιστα, για να της προσθέσουν ένα χέρι «λες και πετάλωναν άλογο».
Αποκαταστάθηκε το 2000-2009 και τώρα ατενίζει τον κόσμο γεμάτη λεπτότητα και φινέτσα. «Το βλέμμα της Αθηνάς» έρχεται σε μια στιγμή που το μουσείο, η πόλη, η χώρα, έχουν ανάγκη από ένα γούρι. Ο κ. Σταμπολίδης στάθηκε στους στίχους του Πινδάρου, «πλούσια και μενεξεδοστεφανωμένη Αθήνα/ στήριγμα της Ελλάδας/ ένδοξη Αθήνα/ θεϊκή πολιτεία» και τόνισε: ένα μουσείο είναι μια γνωσιακή μύηση, αλλά και αισθητική καλλιέργεια.
Ο διευθυντής και η πρόεδρος του Μουσείου, Σάντρα Μαρινοπούλου, προανήγγειλαν και άλλες αναπάντεχες επισκέψεις, ανάλογα με το κλίμα των καιρών. Επί παραδείγματι, μπορεί να είναι ένας πίνακας του Βαν Γκογκ. Αλλωστε, όπως τόνισαν και οι δύο, σε περιόδους κρίσης πρέπει οι πολιτιστικοί οργανισμοί να δείχνουν τα αντανακλαστικά τους κάνοντας ολομέτωπη επίθεση στη μιζέρια. «Ο πολιτισμός, η αισιοδοξία, το χαμόγελο, είναι οι μόνοι τρόποι αντίδρασης σε αυτό που μας έχει βρει. Κι εμείς αποφασίσαμε να αντιδράσουμε όχι με σβηστά φώτα, αλλά με δράσεις σαν ρόδι πολύσπορο».
